Co to znaczy ekspozycja? Poznaj wszystkie znaczenia tego terminu w różnych dziedzinach!

Ekspozycja to termin pochodzący z łacińskiego słowa expositio, oznaczającego „wyłożenie”, który znajduje zastosowanie w wielu różnych dziedzinach. Jest to pojęcie o bogatym znaczeniu semantycznym, które w zależności od kontekstu może być interpretowane na kilka sposobów, od świata fotografii, przez muzealnictwo, aż po literaturę czy geografię.

• W fotografii – ilość światła padającego na materiał światłoczuły
• W muzealnictwie – wystawa lub prezentacja eksponatów
• W geografii – położenie względem stron świata
• W literaturze – wprowadzenie do akcji utworu
• W muzyce – pierwsze przedstawienie tematu
• W fizyce – miara jonizacji promieniowania

W potocznym rozumieniu ekspozycja najczęściej kojarzy się z wystawą lub pokazem. Jest to zbiór przedmiotów umieszczonych na wystawie w muzeum, galerii czy innej instytucji kultury, z zamiarem ich publicznej prezentacji. Ekspozycje muzealne mogą być stałe lub czasowe, a ich aranżacja stanowi istotny element sztuki wystawienniczej. Dobrze zaprojektowana ekspozycja nie tylko przedstawia eksponaty, ale również opowiada historię i przekazuje wiedzę, angażując zwiedzających na wielu poziomach percepcji.

W świecie fotografii termin ten ma fundamentalne znaczenie techniczne i odnosi się do ilości światła, które pada na materiał światłoczuły – czy to tradycyjną kliszę, czy nowoczesny sensor cyfrowy. Ekspozycja w fotografii regulowana jest za pomocą trzech głównych parametrów: przysłony (regulującej ilość wpadającego światła), czasu naświetlania (określającego jak długo światło pada na sensor) oraz czułości ISO (określającej wrażliwość sensora na światło).

W kontekście architektonicznym i geograficznym ekspozycja odnosi się do położenia obiektu względem stron świata. Południowa ekspozycja budynku oznacza, że jego główna fasada skierowana jest na południe, co w naszej strefie klimatycznej zapewnia najlepsze nasłonecznienie pomieszczeń. Jest to istotny czynnik wpływający na komfort użytkowania budynku oraz jego energooszczędność.

Literatura i sztuki sceniczne również posługują się tym terminem, określając jako ekspozycję początkową część utworu, która wprowadza czytelnika lub widza w świat przedstawiony. W tej części poznajemy główne postacie, ich motywacje oraz zarys konfliktu, który będzie rozwijany w dalszej części dzieła. Ekspozycja w utworze literackim pełni funkcję informacyjną i buduje fundament dla dalszej narracji.

Ekspozycja w różnych kontekstach praktycznych

W fotografii prawidłowe ustawienie ekspozycji stanowi podstawę dobrego zdjęcia. Proces ten wymaga zrozumienia wzajemnych relacji między przysłoną, czasem naświetlania i czułością ISO – elementami tworzącymi tak zwany „trójkąt ekspozycji”. Każda zmiana jednego z tych parametrów wymaga dostosowania pozostałych, aby utrzymać właściwe naświetlenie. Zbyt mała ilość światła skutkuje ciemnym, niedoświetlonym zdjęciem, podczas gdy nadmiar światła prowadzi do prześwietlenia i utraty szczegółów w jasnych partiach obrazu.

Profesjonalni fotografowie często stosują różne techniki związane z ekspozycją, takie jak bracketing (wykonywanie serii zdjęć o różnych parametrach naświetlenia) czy ekspozycja długoczasowa, pozwalająca uchwycić ruch lub fotografować w słabym świetle. W astrofotografii czas ekspozycji może wynosić nawet dziesiątki minut lub godziny, co pozwala zarejestrować słabo świecące obiekty astronomiczne.

W kontekście muzealnym sztuka tworzenia ekspozycji ewoluowała znacząco w ostatnich dekadach. Współczesne wystawy często łączą tradycyjne eksponaty z multimedialnymi prezentacjami, tworząc interaktywne doświadczenia dla zwiedzających. Kuratorzy wystaw nie tylko dbają o dobór i układ eksponatów, ale również o narrację, jaką tworzy całość ekspozycji. Kluczowym wyzwaniem jest znalezienie równowagi między wartością edukacyjną a atrakcyjnością wizualną.

Ekspozycja w architekturze i budownictwie ma bezpośredni wpływ na efektywność energetyczną budynków. Właściwie zaprojektowana ekspozycja pozwala maksymalnie wykorzystać naturalne światło słoneczne, zmniejszając zapotrzebowanie na sztuczne oświetlenie i ogrzewanie. W krajach położonych na półkuli północnej południowa ekspozycja zapewnia największe nasłonecznienie, wschodnia dostarcza porannego światła, zachodnia popołudniowego, a północna oferuje najbardziej równomierne, rozproszone światło.

Najczęstsze pytania dotyczące ekspozycji

• Jaka jest różnica między ekspozycją a ekspozyturą? Ekspozycja to wystawa lub wystawienie czegoś na działanie czynników, natomiast ekspozytura to placówka lub oddział instytucji działający poza główną siedzibą.
• Co oznacza prawidłowa ekspozycja w fotografii? Jest to taki dobór parametrów aparatu (przysłony, czasu naświetlania i ISO), który zapewnia zrównoważony rozkład tonalny zdjęcia – bez niedoświetlonych cieni i prześwietlonych jasnych partii.
• Jakie są rodzaje ekspozycji muzealnych? Wyróżniamy ekspozycje stałe (długoterminowe), czasowe (tematyczne, okresowe), chronologiczne (uporządkowane według czasu), tematyczne (grupujące eksponaty według zagadnień) oraz interaktywne (angażujące zwiedzających).
• Co to jest ekspozycja w utworze literackim? To początkowa część utworu, która wprowadza czytelnika w świat przedstawiony, prezentuje główne postacie oraz zarysowuje tło wydarzeń i konflikty.
• Jak ekspozycja geograficzna wpływa na uprawę roślin? Ekspozycja terenu determinuje ilość otrzymywanego światła słonecznego, a tym samym temperatury i wilgotność gleby. Rośliny wymagające dużej ilości światła najlepiej rosną na stokach o ekspozycji południowej.

ŹRÓDŁO:

• [1]https://pl.wikipedia.org/wiki/Ekspozycja[1]
• [2]https://pl.glosbe.com/pl/pl/ekspozycja[2]
• [3]https://skrivanek.pl/slowko-tygodnia-ekspozycja-kontra-ekspozytura/[3]

Ekspozycja w fotografii – trójkąt ekspozycji i wpływ światła na jakość zdjęć

W świecie fotografii ekspozycja stanowi fundamentalny element techniczny, decydujący o tym, jak aparat rejestruje scenę. Prawidłowe zrozumienie i kontrolowanie ekspozycji pozwala fotografom świadomie kształtować charakter i wyraz swoich zdjęć. Cały mechanizm ekspozycji opiera się na trzech współzależnych parametrach, tworzących słynny trójkąt ekspozycji.

Wyobraźmy sobie ekspozycję jako proces zbierania kropli deszczu do wiadra. W tej metaforze nie możemy wpłynąć na intensywność opadów (dostępne światło), ale mamy kontrolę nad trzema kluczowymi czynnikami: szerokością wiadra (przysłoną), czasem jego wystawienia na deszcz (czasem naświetlania) oraz ilością wody, którą chcemy zebrać (ISO).

Elementy trójkąta ekspozycji i ich wzajemne zależności

Przysłona to element w obiektywie złożony z ruchomych listków, tworzących otwór o zmiennej średnicy. Kontroluje ona ilość światła docierającego do matrycy oraz wpływa na głębię ostrości zdjęcia. Mniejsze wartości liczbowe przysłony (np. f/2.8) oznaczają szersze jej otwarcie, więcej światła i mniejszą głębię ostrości, co daje charakterystyczne rozmycie tła. Większe wartości (np. f/11) dają większą głębię ostrości, utrzymując więcej elementów kadru w ostrości.

Czas naświetlania określa, jak długo migawka pozostaje otwarta, pozwalając światłu padać na matrycę. Krótkie czasy (np. 1/250 s) zamrażają ruch, podczas gdy dłuższe (np. 1/30 s) mogą rejestrować ruch jako twórcze rozmycie. Wybór odpowiedniego czasu naświetlania zależy od efektu artystycznego, jaki chcemy osiągnąć, oraz od warunków fotografowania.

ISO odpowiada za czułość matrycy na światło. Niższe wartości (100-200) zapewniają najlepszą jakość obrazu, ale wymagają więcej światła. Wyższe wartości (400 i więcej) pozwalają fotografować w słabszych warunkach oświetleniowych, jednak kosztem pojawienia się cyfrowego szumu.

Zrozumienie trójkąta ekspozycji oznacza uświadomienie sobie, że zmiana jednego parametru wymaga dostosowania pozostałych dla zachowania tej samej ekspozycji. Na przykład, ta sama ilość światła może być uzyskana przy czasie 1/30 s i przysłonie f/5.6, jak również przy czasie 1/8 s i przysłonie f/11.

Wpływ światła na charakter i jakość zdjęć

Światło w fotografii jest nie tylko niezbędnym elementem technicznym, ale również narzędziem kreatywnym, nadającym zdjęciom głębię, nastrój i charakter. Jakość światła determinuje, jak będą wyglądały nasze fotografie i jakie emocje mogą wywołać u odbiorcy. Możemy wyróżnić kilka rodzajów światła wpływających na ekspozycję i wygląd zdjęć:

• Światło przednie – pada na obiekt od strony aparatu, zapewniając równomierne oświetlenie i wierne odwzorowanie kolorów
• Światło boczne – tworzy wyraźne cienie i modeluje kształty, dodając zdjęciom trójwymiarowości
• Światło tylne (kontrowe) – tworzy efektowne kontury i może nadać fotografii dramatyczny charakter
• Światło rozproszone – miękkie i równomierne, idealne do portretów i fotografii produktowej

Temperatura barwowa światła również mocno wpływa na odbiór fotografii. Barwy ciepłe (do 3000 K) sprzyjają wyciszeniu emocji i tworzą przytulną atmosferę. Neutralne kolory (około 4000 K) są bardziej stonowane, podczas gdy zimne oświetlenie (powyżej 5000 K) może intensyfikować energię i dynamikę obrazu.

Kierunek padania światła często decyduje o tym, jak postrzegamy fotografowany obiekt. Światło padające z góry może wydobyć tekstury i detale, światło boczne podkreśla formę i kształt, a światło odbite tworzy łagodne, miękkie efekty idealnie sprawdzające się w portretach.

Praktyczne aspekty kontrolowania ekspozycji

Prawidłowa ekspozycja to taka, która pozwala uchwycić wszystkie istotne szczegóły zarówno w cieniach, jak i w światłach. Zdjęcie prześwietlone ma „wypalone światła” – utracone detale w jasnych partiach obrazu. Z kolei niedoświetlone fotografie tracą detale w cieniach, które stają się całkowicie czarne.

Współczesne aparaty oferują różne tryby ekspozycji, od całkowicie automatycznych po w pełni manualne. Tryb M (manualny) daje fotografowi pełną kontrolę nad wszystkimi elementami trójkąta ekspozycji. Tryby półautomatyczne jak A (preselekcja przysłony) czy S (preselekcja migawki) pozwalają kontrolować jeden parametr, podczas gdy aparat dobiera pozostałe.

Warto pamiętać, że ekspozycja to nie tylko kwestia techniczna, ale również artystyczna – czasem celowe niedoświetlenie lub prześwietlenie może być zabiegiem twórczym, podkreślającym nastrój fotografii lub kierującym uwagę widza na konkretne elementy kadru.

Zakres dynamiczny w fotografii

Istotnym pojęciem związanym z ekspozycją jest zakres dynamiczny, czyli stosunek między najjaśniejszymi a najciemniejszymi partiami obrazu, które aparat może zarejestrować na jednym zdjęciu. Sceny o dużym kontraście, zawierające zarówno głębokie cienie, jak i jasne światła, stanowią wyzwanie dla matryc aparatów, których zakres dynamiczny jest ograniczony.

Nowoczesne aparaty cyfrowe oferują zakres dynamiczny około 12-14 stopni światła, co pozwala na rejestrację szerszej gamy tonalnej niż starsze modele. W praktyce oznacza to możliwość uzyskania większej ilości szczegółów zarówno w cieniach jak i światłach, co jest szczególnie istotne przy fotografowaniu scen o dużym kontraście, np. krajobrazów z jasnym niebem i ciemnymi elementami pierwszego planu.

Czym jest ekspozycja w sztuce, muzealnictwie i architekturze wystawy?

W świecie kultury i sztuki ekspozycja nabiera szczególnego znaczenia, wykraczającego daleko poza proste wystawienie obiektów na widok publiczny. To przemyślany dialog między przestrzenią, dziełem a odbiorcą, tworzący wyjątkowe doświadczenie percepcyjne. Ekspozycja muzealna to nie tylko zbiór przedmiotów, ale przede wszystkim sposób opowiadania historii – swoista narracja wizualna, która ma za zadanie przekazać określone idee, wartości i emocje.

Współczesne ekspozycje sztuki stanowią wynik współpracy wielu specjalistów: kuratorów, projektantów, architektów i edukatorów. Każdy element ekspozycji – od wyboru dzieł, przez ich układ przestrzenny, oświetlenie, kolorystykę ścian, aż po materiały informacyjne – jest starannie zaplanowany, by służyć określonej koncepcji kuratorskiej.

Rola kuratora w tworzeniu ekspozycji muzealnej

Kluczową postacią w procesie tworzenia ekspozycji jest kurator sztuki, który pełni funkcję podobną do reżysera czy dramaturga przedstawienia. Jego zadaniem jest stworzenie spójnej narracji i odpowiedni dobór eksponatów. Jak podkreślają specjaliści z branży, praca kuratora to nie tylko wybór dzieł sztuki, ale także ich interpretacja i prezentacja w sposób, który tworzy angażującą opowieść.

Kuratorzy decydują, którzy artyści i jakie dzieła zostaną pokazane oraz w jaki sposób je zaprezentować, co w znacznym stopniu wpływa na odbiór sztuki przez widzów. Wykorzystują swoje analityczne zdolności oraz wiedzę, aby przybliżyć odbiorcom nowe lub mniej znane zjawiska artystyczne. Dobrze zaplanowana wystawa może fundamentalnie zmienić percepcję sztuki, pozwalając dostrzec jej wartości i potencjał, które w innym kontekście mogłyby umknąć uwadze.

Architektura muzealna jako element ekspozycji

Budynki muzealne nie są jedynie neutralnymi pojemnikami na sztukę – architektura muzealna stanowi integralną część doświadczenia wystawienniczego. Współczesne muzea projektowane są z myślą o relacji z eksponowanymi dziełami, otoczeniem i społeczeństwem. Niekiedy sama architektura staje się ikonicznym dziełem sztuki, jak w przypadku słynnego Muzeum Guggenheima w Bilbao.

W nowoczesnym muzealnictwie obserwujemy trend projektowania budynków, które w swojej ekspresyjnej koncepcji zawierają ideę narracji, symboliki i wywoływania określonego nastroju. Przestrzeń ekspozycyjna musi być zaprojektowana tak, aby z jednej strony zapewniała wygodne przemieszczanie się zwiedzających, a z drugiej – gwarantowała odpowiednią prezentację i bezpieczeństwo eksponatów.

Elementy projektowania przestrzeni wystawienniczej

Projektowanie ekspozycji to proces wieloetapowy, obejmujący szereg istotnych elementów, które muszą współgrać, tworząc harmonijną całość. Do najważniejszych z nich należą:

• Scenariusz wystawy – spójna koncepcja narracyjna i funkcjonalna
• Kompozycja i podział przestrzeni ekspozycyjnej
• Dobór elementów wykończenia i wyposażenia
• Oświetlenie – kluczowy element wydobywający walory eksponatów
• Kolorystyka i materiały budujące atmosferę ekspozycji
• Elementy multimedialne wzbogacające przekaz

Współczesne ekspozycje muzealne coraz częściej sięgają po zaawansowane technologie, łącząc tradycyjne eksponaty z multimediami, dźwiękiem i interakcją. Ta interdyscyplinarność pozwala stworzyć wielowymiarowe doświadczenie, angażujące zwiedzających na różnych poziomach percepcji. Istotną rolę w prezentowaniu sztuki ma również tworzenie atmosfery sprzyjającej budowaniu określonych nastrojów – osiąganej poprzez przemyślany dobór oświetlenia, kolorów i dźwięków.

W zależności od charakteru i celu, wyróżniamy ekspozycje stałe i czasowe, chronologiczne i tematyczne, tradycyjne i interaktywne. Każda z nich wymaga nieco innego podejścia projektowego, uwzględniającego specyfikę prezentowanych zbiorów oraz potrzeby docelowej grupy odbiorców.

Ekspozycja geograficzna – położenie względem stron świata i jego znaczenie

W kontekście geograficznym i architektonicznym ekspozycja definiowana jest jako położenie obiektu (budynku, stoku, działki) względem stron świata. To kluczowy czynnik wpływający na szereg praktycznych aspektów – od efektywności energetycznej budynków, przez komfort życia mieszkańców, aż po warunki uprawy roślin.

Ekspozycja terenu lub wystawa terenu to kierunek nachylenia zbocza, określany stronami świata, który determinuje ilość otrzymywanego światła słonecznego, temperaturę oraz poziom wilgotności gleby. Na półkuli północnej, a więc również w Polsce, stoki o wystawie południowej otrzymują znacznie więcej ciepła i światła niż obszary o ekspozycji północnej.

Czym jest ekspozycja terenu i jak ją określać?

Ekspozycję terenu określa się zawsze względem czterech głównych kierunków geograficznych (północ, południe, wschód, zachód) oraz ich kombinacji (np. południowo-wschodnia). Do opisu stoku używa się takich parametrów jak położenie, nachylenie, długość oraz właśnie ekspozycja.

Na półkuli północnej zależności między ekspozycją a warunkami są następujące:

• Ekspozycja południowa – najwyższe nasłonecznienie, najwyższe temperatury, mniejsza wilgotność
• Ekspozycja północna – najmniejsze nasłonecznienie, niższe temperatury, większa wilgotność
• Ekspozycja wschodnia – poranne słońce, umiarkowane nagrzewanie
• Ekspozycja zachodnia – popołudniowe i wieczorne światło, znaczne nagrzewanie

Wpływ ekspozycji na budownictwo mieszkaniowe

W budownictwie ekspozycja ma fundamentalne znaczenie dla projektowania domów energooszczędnych. Właściwa orientacja domu względem słońca jest jednym z podstawowych kryteriów jego funkcjonowania. Odpowiednie usytuowanie pomieszczeń może znacząco wpłynąć zarówno na komfort mieszkańców, jak i na koszty eksploatacji budynku.

Optymalnym rozwiązaniem jest sytuowanie budynku w północnej części działki tak, aby elewacja o największej powierzchni była zwrócona na południe. W polskim klimacie umiarkowanym odchylenie od idealnego położenia o 15-25° nie wpływa jeszcze znacząco na ilość energii słonecznej dostarczanej do domu. Przy projektowaniu domu warto kierować się zasadą podążania za słońcem – pomieszczenia, w których przebywamy rano (np. sypialnie) najlepiej umieścić od wschodu, a pokoje wieczorne (salon) – od zachodu.

Znaczenie ekspozycji w rolnictwie i uprawach

W rolnictwie ekspozycja terenu ma istotny wpływ na warunki uprawy różnych roślin. Stoki południowe, jako cieplejsze i suchsze, są idealne dla winorośli i drzew owocowych – rośliny dojrzewają tam o 1-2 tygodnie wcześniej niż na stokach północnych.

Co ciekawe, wbrew intuicji, na stokach o wystawie północnej często uzyskuje się wyższe plony niż na stokach południowych. Wynika to z większej wilgotności gleby na północnych zboczach, co ma szczególne znaczenie w okresach suszy. Na ekspozycję stoków rolnicy powinni zwracać uwagę szczególnie w terenach górskich, gdzie różnice w nasłonecznieniu i wilgotności mogą być znacznie bardziej wyraźne niż na terenach równinnych.

Jak sprawdzić ekspozycję działki?

Sprawdzenie ekspozycji działki jest stosunkowo proste. Można to zrobić na podstawie mapy (również internetowej, np. za pomocą serwisu geoportal.gov.pl) lub bezpośrednio na działce z pomocą kompasu. Na mapach papierowych północ jest zawsze na górze mapy, co ułatwia orientację.

Nowoczesne narzędzia pozwalają na wykonanie szczegółowej analizy ekspozycji terenu, co jest szczególnie przydatne przy planowaniu inwestycji związanych z odnawialnymi źródłami energii, jak instalacje fotowoltaiczne. Odpowiednio zaplanowana inwestycja z uwzględnieniem ekspozycji terenu może realnie przyczynić się do lepszego uzysku energii ze słońca, a tym samym zwiększyć efektywność instalacji.

Inne znaczenia ekspozycji – w literaturze, finansach i medycynie

Termin ekspozycja znajduje zastosowanie w wielu dziedzinach wykraczających poza fotografię, muzealnictwo czy geografię. W różnych kontekstach specjalistycznych zyskuje on odmienne, często precyzyjnie zdefiniowane znaczenia, które warto poznać dla pełnego zrozumienia tego pojęcia.

W literaturze i sztuce narracyjnej ekspozycja pełni kluczową funkcję strukturalną jako pierwszy element kompozycji utworu. Jest to przedstawienie sytuacji wprowadzającej w akcję, zapoznającej czytelnika z tłem wydarzeń, bohaterami i ich problemami. Dobrze skonstruowana ekspozycja buduje fundament dla rozwoju fabuły, zarysowuje konflikty i tworzy odpowiedni nastrój całości dzieła.

Ekspozycja w świecie literatury i filmu

W dziedzinie literackiej ekspozycja stanowi początkowy fragment utworu, który zapoznaje odbiorcę z światem przedstawionym. Może być krótka i dynamiczna lub rozbudowana i szczegółowa, w zależności od gatunku i stylu autora. Ekspozycja literacka to swego rodzaju pomost między rzeczywistością czytelnika a fikcyjnym światem opowieści.

W kontekście dramaturgii i filmu ekspozycja obejmuje te elementy, które wprowadzają widza w fabułę przed właściwym rozwinięciem akcji. Często pojawia się w formie:

• Krótkiego wprowadzenia narracyjnego (np. słynny tekst otwierający „Gwiezdne Wojny”)
• Dialogów postaci przedstawiających ich relacje i przeszłość
• Scen prezentujących środowisko i problemy bohaterów
• Retrospekcji wyjaśniających genezę konfliktu

Ekspozycja w finansach i bankowości

W świecie finansów ekspozycja oznacza stopień narażenia na ryzyko finansowe. Jest to kluczowe pojęcie w zarządzaniu inwestycjami i ocenie bezpieczeństwa operacji finansowych. Ekspozycja może dotyczyć wahań kursów walut, zmian stóp procentowych czy ryzyka niewykonania zobowiązań przez kontrahentów.

Szczególnie istotnym typem jest ekspozycja kredytowa, definiowana w bankowości jako należność z tytułu kredytu, pożyczki, limitu zadłużenia czy innych wierzytelności. Banki są zobowiązane do monitorowania i kategoryzowania ekspozycji kredytowych pod kątem ryzyka, co wpływa na wysokość tworzonych przez nie rezerw finansowych.

Ekspozycja zawodowa w medycynie i BHP

W kontekście medycznym i zawodowym ekspozycja oznacza narażenie pracownika na działanie szkodliwych czynników w miejscu pracy. Szczególnie istotna jest w zawodach medycznych, gdzie dotyczy kontaktu z materiałem potencjalnie zakaźnym.

Za ekspozycję zawodową uważa się kontakt z materiałem biologicznym, który stwarza ryzyko zakażenia, np. poprzez zakłucie igłą lub kontakt uszkodzonej skóry z krwią pacjenta. Procedury postępowania poekspozycyjnego są ściśle regulowane przepisami prawa i standardami BHP, zapewniając bezpieczeństwo personelu medycznego.

Podsumowanie

Jak widzimy, pojęcie ekspozycji daleko wykracza poza powszechne skojarzenia z wystawianiem na pokaz czy naświetlaniem w fotografii. Ten wieloznaczny termin nabiera specjalistycznego charakteru w różnych dziedzinach, od sztuki i literatury, przez finanse, aż po medycynę i bezpieczeństwo pracy. Uniwersalność tego pojęcia pokazuje, jak ważne jest precyzyjne określenie kontekstu, w którym jest ono używane. Niezależnie jednak od dziedziny, ekspozycja zawsze wiąże się z wystawieniem czegoś lub kogoś na działanie określonych czynników lub procesów – czy to światła w fotografii, publiczności w muzeum, czy ryzyka w finansach.